ประวัติความเป็นมาของการ ลงนะหน้าทอง( ลงนะหน้าทองสาลิกาลิ้นทอง )
การลงนะหน้าทอง เป็นศาสตร์ลัทธิพราหมณ์ชั้นสูง ที่มีความศักดิ์สิทธิ์ แฝงไปด้วยพลังเมตตา บารมี การมีเสน่ห์
ความรักใคร่เมตตา มีความขลัง มีพลัง มีอำนาจสูงส่งในด้านเสริมเสน่ห์ เมตตา มหานิยม เสริมบารมี การมีสง่าราศี เพิ่มความ
เปล่งปลั่ง จากภายในสู่ภายนอก ศาสตร์นี้ เป็นศาสตร์ที่สืบทอดมานานกว่า 100 ปี ล่วงมาแล้ว
สมัยโบราณ พราหมณ์เป็นผู้ที่มีสิทธิ์ และผูกขาดในการกระทำพิธีกรรมนี้ ได้แต่เพียงวรรณะเดียวเท่านั้น ซึ่งในสมัยนั้น
การผูกขาดของการทำพิธีการลงนะนั้น จะทำพิธีให้ในกลุ่มของบุคคลชั้นสูงในมหาราชวัง และกลุ่มขุนนางชั้นสูงเท่านั้น
กลุ่มชนชั้นธรรมดาสามัญจะไม่สามารถ ให้พราหมณ์ทำพิธีลงนะหน้าทองให้เด็ดขาด ครั้นกาลเวลาล่วงเลยผ่านไป
ศาสตร์นี้ได้ถูกเผยแพร่ไปสู่ยังบรรดาผู้มีความรู้ ในด้านไสยเวทย์ คาถาอาคม ฆราวาสจอมขมังเวทย์ ได้ศึกษาเรียนรู้มากขึ้น
จึงมีผู้ที่ความรู้ ความสามารถ ในการลงนะ เสริมเสน่ห์ เพิ่มนะเมตตา เสริมเสน่ห์เมตตาบารมี ที่เป็นโหราจารย์ อาจารย์
เป็นผู้กระทำพิธีลงนะ หรือ การลงนะหน้าทอง สืบ ๆ ต่อกันมา นอกเหนือจากพราหมณ์ มาจนถึง ณ ปัจจุบันนี้
เมื่อศาสตร์นี้เป็นลัทธิพราหมณ์ จึงไม่ใช่ไสยศาสตร์ ไม่ใช่การทำเสน่ห์ยาแฝด ผีเข้าเจ้าทรง ไม่ใช่การฝังรูปฝังรอยฯลฯ ดังที่ใครต่อใคร
หรือที่ท่านทั้งหลายเข้าใจผิดกัน ดังนั้น จึงไม่สามารถเรียก ใครๆ กลับมาหาที่บ้านได้ทั้งสิ้น